Servet-i Fünûn Edebiyatı (1896-1901)’nın kurucularından Tevfik Fikret, Türk şiirini modern seviyeye taşıyan şairlerden biridir. Şiirlerinde mizacını, ruh halini ve hayal dünyasını başlıca kaynak olarak kullanan Tevfik Fikret, özellikle 28-29 yaşından itibaren büyük bir karamsarlığın pençesine düşer. Melankoli, buhran ve karamsar ruh hali, Servet-i Fünûn şiirinin temel özelliğidir. Söz konusu ruh halinin sebepleri arasında II. Abdülhamid döneminin siyasî ve sosyal şartlarının olduğu kadar Batılılaşmanın getirdiği yeniliklerin ve zihniyet değişiminin de etkisi vardır. Fikret’in hayattan nefret ve karamsarlık temalarını sembolik bir tarzda ve benzer göstergelerle ele aldığı “Hande-i Bûm” ve “Gayyâ-yı Vücûd” şiirleri gerek dönemle gerekse de şairin mizacı ile ilgili birçok ortak unsur barındırmaktadır. 19. Yüzyılda çağdaş göstergebilim alanında yapılan çalışmalar sayesinde sadece metnin göstergelerinden yola çıkılarak metinlerin yüzey ve derin anlamları çözümlenebilmektedir. Çalışmada göstergebilim yöntemi ile Tevfik Fikret’in “Hande-i Bûm” (1898) ve “Gayyâ-yı Vücûd” (1899), şiirlerindeki melankolik ve karamsar ruh halini yansıtan göstergeler incelenerek söz konusu şiirlerin ortak anlam düzeyleri ortaya konulacaktır.
Out of the founders of Servet-i Funun Literature (from 1896 to 1901), Tevfik Fikret is one of the poets promoting Turkish poetry up to the modern level. He uses his own temperament, mood and imagination as a source in his poets and falls into the clutches of severe pessimism since the age of 28-29 years, in particular. The poetry of Servet-i Funun is mainly characterized by melancholy, depression, and pessimism. It is known that there are several contributing factors including the political and social conditions in the reign of Abdulhamid II as well as the resulting innovations from Westernalization and the mental change. Mr Fikret symbolizes the themes of hatred for life and pessimism in his poems, “Hande-i Bûm” and “Gayyâ-yi Vücûd”, using similar symbols, and they include a number of common elements related to either the era or his temper. The studies on the contemporary semiotics of XIXth century help to analyze the superficial and profound meaning of the texts, from the textual signs. In this study, we will review the signs and symbols which reflect his melancholic and pessimistic mood in the poems of Tevfik Fikret, “Hande-i Bûm” (1898) and “Gayyâ-yı Vücûd” (1899), and describe a common semantic level between them.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
